Het is weer maart en dat betekent dat het tijd is om belastingaangifte te doen. Voor veel mensen is dit elk jaar weer een ingewikkelde klus. Daarom worden er overal door het land verscheidene spreekuren georganiseerd om mensen hierbij te helpen, zo ook in het Groninger Forum. 

Het is donderdagmiddag 17 maart. Na een regenbui begint de zon voorzichtig door de ramen van het Groninger Forum te schijnen. Het kolossale gebouw aan de Nieuwe Markt is gevuld met mensen. Jonge studenten zitten druk achter hun laptop te tikken. Een Duits stel geniet van een kopje koffie met een kaasbroodje.

Op de zesde verdieping, tussen de kookboeken, is Vergaderzaal 1 te vinden. Elke donderdagmiddag van één tot vijf is hier een financieel-juridisch spreekuur. Hier kunnen mensen terecht met al hun financiële of juridische vragen, maar ook voor het aanmaken van een coronatoegangsbewijs kunnen mensen terecht. 

In maart en april staat het spreekuur volledig in het teken van de belastingaangifte. Nog voordat het spreekuur is begonnen, zitten drie mensen al op de krukjes naast de deur te wachten. Dat de roltrap tussen de vijfde en zesde verdieping defect is, heeft deze mensen er niet van weerhouden om te komen. 

Een van de wachtenden, de gepensioneerde Anneke Westra, komt schuifelend naar binnen met haar rollator. Als ze aan de grote ronde tafel plaatsneemt, wordt haar gevraagd of ze koffie of thee wil. Ze zucht en slaat het aanbod af. “Och nee, dan moet ik straks weer een sanitaire stop en dat is zo onhandig.” 

Westra pakt een groot notitieboek en geprinte papieren uit haar tas. Naast haar neemt Jesse Goeree (20) plaats, een tweedejaars student finance, tax and advice. Samen kijken ze naar het scherm van de laptop die voor Goeree staat. Westra moet lachen. “Het schijnt een fluitje van een cent te zijn, maar ik durf het niet. Eigenlijk zou ik het zelf moeten kunnen, maar ik heb het één keer gedaan en toen ging het niet goed. Nu doe ik het nooit meer.”

De eerste stap van de belastingaangifte is het inloggen. Bij het voorlezen van haar wachtwoord verschijnt er wederom een lach op het gezicht van Westra. Het wachtwoord bevat een boomsoort. “Dat zijn zulke mooie bomen. En wist je dat je er ook thee van kunt maken?” 

Samen doorlopen Goeree en Westra alle stappen. De student controleert alle gegevens van de vrouw en stelt tussendoor wat vragen. De meeste tijd zit in het natrekken van alle donaties die Westra het afgelopen jaar heeft gedaan. Het valt op dat veel geld naar dierenwelzijnsorganisaties gaat. “Ik denk altijd: mensen worden wel geholpen, dieren hebben het nog meer nodig. Erg eigenlijk hè.” Zelf heeft Westra een hondje. 

Na een laatste klik zijn alle stappen doorlopen. “Zo, u krijgt geld terug dit jaar. Dus we kunnen vanavond samen uit eten”, zegt Goeree. Westra lacht en is blij verrast met de restitutie. Dan kijkt ze ietwat bedenkelijk. “Ik moet eigenlijk ook een nieuwe bril, dat komt nu goed uit.” Ze is namelijk na 57 jaar weer begonnen met pianospelen. “Het is eigenlijk net als zwemmen en fietsen, dat verleer je nooit.” 

Als Westra is vertrokken, komt een studiegenoot van Goeree binnen. Het is de 21-jarige Tristan Vos. De twee helpen elke donderdagmiddag bij het spreekuur. Vos pakt de thermoskan uit de vensterbank en schenkt een kopje koffie in. Hij vertelt dat de mensen die binnenlopen erg van elkaar verschillen. “Deze mevrouw kon tenminste gewoon zelf communiceren. Sommigen hebben nog niet eens een DigiD en spreken de taal niet, dan wordt het wel veel lastiger.”

Volgens de studenten zijn het vooral ouderen en laaggeletterden die op het spreekuur afkomen. “Maar ook mensen met een eigen bedrijf komen langs”, vertelt Goeree. “En af en toe ook iemand die bij UberEats werkt. Dat zijn freelancers, dus voor hen is wel ingewikkeld.” De twee studenten krijgen studiepunten voor het meewerken aan het spreekuur. “Het is belangrijk dat dit spreekuur er is, maar als het vanuit de studie niet verplicht was geweest, had ik hier niet gezeten.”

Aan het einde van de middag wordt een grijsharige man naar huis gestuurd. Hij had zijn papieren niet meegenomen en geen afspraak gemaakt. Volgende week donderdagmiddag mag hij weer terugkomen.