Voor de ultieme leeservaring, klik op het audiofragment.

Er zijn veel plekken in Groningen waar vrouwen en minderheden zich onveilig voelen. Ruim zestig demonstranten gingen hiervoor gister de straten op. ”Whatever we wear, wherever we go. Sexual violence has got to go!”

In de Herestraat lopen de demonstranten roepend: ‘’Do you know what a feminist looks like? This is what a feminist looks like!’’ Tegelijkertijd roepen mannelijke omstanders woorden als hoeren en cuties. Een biertje wordt van een balkon gegooid naar de demonstranten. Ze strijden voor een wereld zonder intimidatie op straat. Zo ver is het nog niet.

De protestmars tegen intimidatie op straat begint om negen uur ’s avonds bij het paviljoen in het Noorderplantsoen. De route gaat langs het Martinikerkhof, Poelestraat, Herestraat en de Vismarkt om vervolgens weer te eindigen bij het park. Dit is gebaseerd op plekken waar vrouwen in Groningen zich onveilig voelen. 

Also Our Streets is een nieuwe organisatie die wordt geleid door filosofiestudenten Hanne Boven en Riks Zijlstra. Ze hebben dit opgezet als schoolopdracht en dit is hun eerste mars. Ze verwachten ongeveer zestig deelnemers. Voor wie deze mars is? Iedereen die zich aangesproken voelt en wel eens in aanraking is gekomen met straatintimidatie. Wel geven de organisatoren aan dat dit vaker voor minderheden geldt: vrouwen, mensen in de LHBTQ+ community en mensen met een gekleurde huidskleur. Also Our Streets organiseert het samen met Groningen Feminist Network (GFN).

Missie van Also Our Streets

Samen staan we in solidariteit met onze partners en kinderen voor de bescherming van onze rechten, onze veiligheid, onze gezondheid en onze families, en we erkennen dat onze levendige, diverse gemeenschappen de kracht zijn van ons land.’’

Ze gaan de straat op, omdat ze het recht hebben om zich ten allen tijde veilig te voelen op straat. Op dit moment is dat niet het geval. Het doel van de mars is om aandacht te vragen voor het probleem straatintimidatie en om de minderheden een stem te geven.  

Rond half negen komen de deelnemers samen rondom het gele muziekkoepeltje in het Noorderplantsoen. De parkbezoekers die genieten van de laatste uv-stralen van de lentezon zitten nieuwsgierig te koekeloeren, want ze hebben geen idee wat er gaande is.

Iets na negen uur begint Ivi Kussmaul, bestuurslid van GFN, met haar opening door een grote megafoon. De zestig deelnemers leren teksten: ‘’Who’s streets? Our streets! Who’s bodies? Our bodies! Who’s rights? Our rights!’’

Het is een diverse groep. Jong, oud, alle genders en alle huidskleuren zijn aanwezig. ‘’Who’s streets? Our streets!’’, wordt steeds harder geroepen door meer mensen, de durf komt steeds meer. Net het plantsoen uit hoor je mannelijke studenten vanaf hun balkon terugschreeuwen: ‘’Hey cuties. Nee, het is mijn straat.’’ Een ander wilde fluiten naar de groep demonstranten, maar zijn vriend houdt hem tegen. Dit is waar het allemaal omgaat, maar het nafluiten en intimideren is Groningen nog lang niet uit.

Cijfers CBS

Twee op de drie vrouwen in Nederland zeggen wel eens te zijn lastiggevallen op straat blijkt uit cijfers van het CBS. Voorbeelden zijn naroepen, nafluiten of na gelopen worden. Een derde van de jonge vrouwen voelt zich onveilig of bang. Om intimidatie te voorkomen lopen vrouwen vaak samen met iemand of bellen ze tijdens een tochtje. Ook wordt oogcontact vermeden.

Tijdens de speeches van verschillende vrouwen kun je de noodzaak in hun stem horen, een trilling of een stilte doet zijn werk. Vele vrouwen geven aan dat ze ’s nachts het plantsoen vermijden, ze durven het simpelweg niet. Ze vinden het pijnlijk dat grapjes weglachen vaak het enige is wat je kunt doen op dat moment. Maar dat is niet je enige optie: ‘’Word boos en laat je horen.’’

Veel omstanders gaan naar buiten en blijven even kijken naar de dertig meter lange mars. Sommige vrouwen die langsfietsen doen even mee met de kreten. Anderen maken filmpjes om te delen op Snapchat of Instagram. Eenmaal bij het Vindicat-gebouw staan er veel jongens met witte blouse, dasje en colbert op het balkon. De Vindicaters lachen de demonstranten uit en ze beginnen te filmen. Daarna roept de activistische groep wijzend naar de jasjedasjes: ‘’Shame, shame, shame.’’ Het wordt stiller op het balkon van de studentenvereniging.

Roos de Boer, de vrouw achter het Instagram-account Catcallsofgrunn, laat de deelnemers catcalls krijten: een seksistische of intimiderende opmerking. De Boer kreeg zelf af en toe te maken met straatintimidatie en merkte op dat er nog geen dergelijk platform was in Groningen die dat aanpakte. Zelf schrijft ze regelmatig op de straten van Groningen met krijt verschillende catcalls, die uitgesproken zijn in de stad. Mensen kunnen dit inzenden. Inmiddels heeft ze ruim 5.500 volgers.

De Boer is ervan overtuigd dat ze een groep die onbewust intimideren bereikt door hun stem te laten horen en het gesprek aan te gaan. ‘’Maar de groep die het steevast doet, is heel lastig te overtuigen.’’

Op de Vismarkt krijgen de demonstranten de kans om tijdens een open mic hun verhaal te doen. Waar iedereen in het begin wat afwachtend was, staan ze op een gegeven moment in de rij om na elkaar hun ervaringen te delen. Een vrouw met een paardenstaart loopt als eerste naar voren. Ze vertelt over die keer dat een groep fietsende jongens stopte en haar uitlachte. ”Hij spuugde mij in het gezicht en noemde mij een hoer.” Ze raakte in shock en deed daarna alsof er niks was gebeurd. Maar dat moet anders volgens haar: ‘’We moeten erover praten.’’

Een andere vrouw vertelt dapper dat ze op de terugweg naar huis gegrepen werd in haar kruis door een vreemde man, midden op de dag. Er werd gezegd: ‘’Dramaqueen, moet je maar niet zo’n hoer zijn.’’ Het publiek is zichtbaar aangedaan, iemand roept ‘’Fucked up.’’ Een groepje jongens is bij de demonstranten gaan staan, ze giechelen. Een jongen pakt daarna ongegeneerd een van zijn vrienden bij zijn ballen als grap.

Na ieder verhaal klapt iedereen zo hard als ze kunnen. De twaalf vertellers zeggen trots te zijn, sommigen slaken een zucht. Luisteraars kregen er kippenvel van.    

Joanne Bo Lammerts, iemand die ook demonstreert, probeert steeds vaker het gesprek aan te gaan met haar mannelijke vrienden. Hen laten zien dat het niet oké is en ze bewust maken dat intimidatie impact heeft. ‘’Op die manier hoop ik die dronken vriend van je broer te overtuigen dat meisjes nafluiten niet goed is.’’

‘’We verdienen het om niet langer bang te zijn. Samen staan we sterk’’, zegt de organisator Kussmaul bij de afsluiting. Also Our Streets en de GFN gaan zeker vaker samenwerken na deze succesvolle mars in de Groninger straten. ”Maar vandaag laat zien dat we er nog lang niet zijn,” zegt een van de demonstranten.