Auteur: Louise Schouten

GRONINGEN - Brendan van der Sleen boekt succes na succes op de schietbaan. Met de komst van een nieuw geweer kan de parasporter uitkijken naar de Paralympische Spelen in Los Angeles. Alhoewel hij in zijn eentje de trekker overhaalt op de schietbaan, zijn de prestaties van Brendan absoluut geen individuele prestaties.

‘Brendan was altijd het jongetje die over het hoofd werd gezien in de groep. Nu zit hij voorin de klas, maakt hij grapjes en kan hij met iedereen een praatje maken. Totaal verschillend bij hoe het was´, vertelt Regina van der Sleen, moeder van Brendan. Paraschutter Brendan van der Sleen (16) maakt niet alleen meer grapjes door de topsport, maar de luchtgeweerschutter haalt vanuit zijn rolstoel ook prijs na prijs binnen. Er is nu zelfs een realistisch vooruitzicht op een gouden plak op de Paralympische Spelen in Los Angeles.

Afgelopen maandagavond werden de sporters van het jaar in de gemeente Hoogeveen bekend gemaakt. Paraschutter Brendan ontving de prijs voor parasporter van het jaar naar aanleiding van zijn gouden medaille op het NK in 2023 en het verbreken van het Nederlands record.

Het gezegde ‘It takes a village to raise a child’, is zeker van toepassing op het succes van Brendan. Alhoewel Brendan alleen de schietbaan betreedt, is de teamwork van Team Brendan overal in terug te zien; een kennis heeft het frame voor de ondersteunende tafel gemaakt, iemand anders het frameglas voor de tafel, een timmerman het tafelblad, de steun voor het geweer is van de schietvereniging, de sportrolstoel komt van de gemeente, en het geweer is
gesponsord door tientallen mensen.

Brendan lijdt aan een zeldzame chromosoomafwijking, 22Q12.3, waardoor zijn spierkracht steeds minder wordt. Om die reden zit hij sinds een paar jaar in een rolstoel. Door zijn ziekte heeft Van der Sleen niet de kracht om een geweer zelfstandig vast te houden. Hij heeft hiervoor een steun nodig die met een speciaal tafeltje op zijn rolstoel is gemonteerd. Daarnaast is het voor Brendan moeilijk om uit zijn woorden te komen, dus helpt zijn moeder, Regina, hem om
zijn verhaal te vertellen. Met behulp van allerlei vrijwilligers wordt het mogelijk gemaakt dat Brendan 15 uur per week op de schietbaan staat.

Brendan wilde graag gaan sporten, maar ‘dingen zoals voetballen, dat kan natuurlijk niet’, vertelt hij. De moeder van Brendan, Regina van der Sleen, legt uit dat sporten voor mindervaliden erg ingewikkeld is in het Noorden. ‘Er is weinig aanbod, dus je moet echt heel erg zoeken om iets geschikts te vinden.’ Drie jaar geleden nam een kennis van Brendan hem voor het eerst mee naar de schietbaan. De, toen nog, 12-jarige was direct verkocht. Dit vond hij
geweldig.

Direct na zijn kennismaking met de schietsport kwamen de vrijwilligers van de schietvereniging in actie om het sporten voor Brendan mogelijk te maken. Binnen een week tijd was er een tijdelijke steun geregeld waarop het geweer kon rusten en er was een oprijplaat geregeld, zodat Brendan de baan op kan rijden. ‘Er was van alles al gedaan in een week tijd, zonder dat wij het wisten en zonder dat hij überhaupt nog lid was’, vertelt Regina nog steeds met een lichte verbazing in haar stem.

Al snel bleek dat Brendan veel talent heeft voor het luchtgeweerschieten. Bij een van de wedstrijden dacht een toeschouwer: ‘Goh, Brendan doet het zo goed. Die zou eigenlijk een keer mee moeten trainen met een van de betere trainers’, vertelt Regina. Zo werd Brendan voorgesteld aan de bondscoach en mocht hij meetrainen met het Nederlands team. De bondscoach begeleidt hem nu in zijn weg naar goud op de Paralympische Spelen.

Brendan komt uit in de categorie SH2 liggend, waarin hij strijdt tegen andere atleten met een beperking. ‘Een beetje gekke naam, want hij zít in een rolstoel, maar dat heet dan liggend’, legt zijn moeder uit. Brendan schiet in deze categorie met een luchtgeweer. Dit is een geweer dat werkt op luchtdruk. Niet te verwarren met een luchtbuks: ‘Daar schiet je mee in je achtertuin’,
zegt Regina lachend. Bij het luchtgeweerschieten moet de sporter vanaf 10 meter op een heel klein rondje schieten. ‘Elke millimeter is een centimeter op de kaart en dan zit je naast het rondje. Het gaat dus echt om minimale bewegingen’, legt Regina uit. De trainingen bestaan daarom voornamelijk uit techniek- en ademhalingstrainingen.

Brendan groeit niet alleen op prestatieniveau, de topsport heeft er ook voor gezorgd dat hij sociaal-emotioneel gegroeid is. Het eerste half jaar als paraschutter vond Brendan erg spannend. Hij trainde in Hoogeveen mee met valide sporters in een sport die hij nog volledig moest ontdekken. De spanning verdween langzaam toen hij merkte dat zoveel mensen hem steunden. Door de schietsport is Branden veel zelfverzekerder geworden.

Om aan het EK en de Paralympische Spelen mee te kunnen doen had Brendan een nieuw geweer nodig. ‘Dat was voor ons op dat moment een te groot bedrag’, legt Regina uit. Een groot initiatief startte toen Brendan, zijn ouders en een goede vriend om een ronde tafel zaten. Ze legden uit dat Brendan met het Nederlands team meetraint, maar dat er een nieuw geweer nodig was om verder te kunnen trainen voor het EK. ‘Daarop zei onze vriend: ‘Nou jongen, de eerst vijftig euro die sponsor ik je.’ Terwijl hij 50 euro op tafel gooide’, vertelt Regina. De vriend
besefte dat zijn 50 euro niet genoeg zou zijn, dus begon hij met het bellen van potentiële sponsoren. ‘Toen belde hij twee dagen later: ‘Ik heb al 800 euro bij elkaar’, vertelt Regina. Ze kon niet geloven dat zoveel mensen die zij niet kende, Brendan zo’n warm hart toedragen. ‘Dat was echt heel bijzonder. Als ik het daarover heb krijg ik nog steeds kippenvel’, vertelt ze vol trots.

Na een maand was er al 3000 euro opgehaald voor het nieuwe geweer van Brendan. De familie Van der Sleen reageerde verbaasd maar vooral positief geëmotioneerd op dit nieuws. ‘Brendan was natuurlijk vooral ontzettend blij’, vult Regina aan. Brendan vertelt dat hij met het nieuwe geweer veel preciezer kan richten. Kort na de komst van het nieuwe geweer schoot hij direct het bestaande Nederlandse record aan gruzelementen. Met de komst van het nieuwe geweer kan Brendan vooruitkijken naar grote internationale evenementen. Op de vraag wat Brendan nog hoopt te bereiken antwoordt hij zonder twijfel ‘Goud op de Paralympische Spelen’. De Spelen in Parijs dit jaar komen voor Brendan net te vroeg, dus alle focus ligt op het halen van goud tijdens de Paralympische Spelen in Los Angeles over 4 jaar. ‘Momenteel zit hij eigenlijk al tegen de wereldtop aan qua punten en hij heeft nog tijd om te groeien’, vult zijn moeder
aan. Volgens de bondscoach, Brendan en zijn moeder is er dus alle reden om optimistisch te zijn voor een gouden plak in Los Angeles.