Door Welmoed van den Bergh en Ilse Eshuis

“Ik had mijn eigen entree, en werd door vier jongens in rokkostuum van de trappen gedragen naar het podium toe. De zaal stond helemaal vol.” Marc de Groot is een van de studenten die zelf een festival organiseerde, iets wat steeds vaker gebeurt. “Van te voren had ik verwacht, ik geef een huisfeestje, omdat dat ook goed genoeg is. Het is eigenlijk gewoon elke keer verder geëscaleerd naar meer.” 

Groningen kent vele festivals en feesten. Grote gevestigde organisaties maken deze evenementen mogelijk, maar ook steeds vaker nemen studenten het heft in eigen hand. 

Tijdens corona begonnen veel studenten zelf feestjes te geven, en smaakte dat naar meer. Sommige jonge initiatiefnemers benoemen daarnaast dat ze behoefte hadden aan iets anders, iets nieuws, iets wat zij nog misten in de stad. 

Krepelwald

ICT-consultant Roeland Damsma (25) organiseert met het collectief Onder de Pannen in samenwerking met KopjeK het festival Krepelwald. “Het begon eigenlijk nadat we een dakterrasfeestje hadden gegeven voor vrienden. Dat was zo’n succes en zo leuk dat we officiële feesten gingen organiseren.” Toen Onder de Pannen begon, waren alle vier de oprichters nog student. Twee daarvan hebben nu een fulltime baan, de andere twee studeren nog. 

“We spreken veel in de avonduren af, dus we eten samen en vergaderen dan over concepten en dergelijke. Af en toe heb ik een afspraak tussendoor overdag, maar in de evenementenbranche kun je vaak ook ‘s avonds afspreken.” Bij veel van de festivals wordt er wekelijks vergaderd, waardoor studie en het organiseren goed te combineren blijft.

Knaldrang

Na corona is de animo om feesten te geven weer aangewakkerd, omdat het eindelijk weer kon. Ook gingen studenten tijdens lockdowns zelf feesten organiseren, omdat die er verder niet waren: “Het mocht niet meer, dus ging je het zelf stiekem doen”, vertelt Isa Schoonen.

Zij organiseert in juli met haar vriendengroep SaltyLands op het terrein van de Suikerunie. “Het begon heel klein met de club waarmee we altijd op vakantie gaan.” Veel van haar vrienden kunnen goed draaien. “Toen hebben we een podium gebouwd met muziek en dj’s. Dit jaar dachten we: we gaan het grootser aanpakken.” 

Schoonen verwacht dat SaltyLands een festival wordt waar mensen lekker muziek kunnen luisteren en gezellig kunnen dansen en kletsen. “We beginnen met happy house disco en eindigen met behoorlijk grimmige techno.” Van de zes mensen in de organisatie zijn drie nog student, en drie net afgestudeerd. “Sinds we het contract hebben getekend bij het Suikerunieterrein hebben we elke week en een vergadering. Het gaat eigenlijk hartstikke soepel, want we wisten al heel lang wat we wilden doen.”

Vernieuwing en verdieping

Het is belangrijk om je te onderscheiden als festival, zeker als je net komt kijken. “Er zijn natuurlijk best veel feestjes, dus hoe ga jij je onderscheiden van de rest, en zorgen dat de mensen bij jou komen?”, zegt Wouter Vermeend. “Dat is denk ik de laatste jaren belangrijker dan ooit tevoren.” Hij is sinds 2017 eigenaar van de Graanfabriek, een voormalig Gronings graanproductiebedrijf uit de jaren zestig waar tegenwoordig onder meer festivals en feesten worden georganiseerd. 

“We hebben het idee dat er al best wel veel techno is, maar niet echt old school house. Dat vinden we echt leuk. Niet zo’n feest waar je maar heen gaat om aan de pillen te gaan, maar waar je een pilsje kan drinken en een spelletje kan spelen”, zegt Roben Perdok (23) van Groove Therapy. Meer jongeren en studenten springen met hun eigen festival in een gat in de markt. Perdok organiseert met vier vrienden Groove Therapy, dat naar eigen zeggen een bijzondere insteek heeft: “We proberen te stimuleren dat mensen die komen gaan socializen met elkaar. Dat doen we met interventies, dus bijvoorbeeld spellen en kunstenaars.” Zo’n interventie is een moment om met elkaar in contact te komen, te praten en nieuwe mensen te leren kennen. Het festival moet uiteindelijk ook niet groter worden dan 800 tot 1000 bezoekers, omdat de intimiteit een belangrijk deel is van het evenement en het wel persoonlijk moet blijven. 

Vermeend merkt dat er behoefte is aan ‘verdieping’: “Lang geleden kon je een headliner boeken en dan had je gewoon volle bak, die tijd zijn we allang voorbij. Mensen verwachten gewoon wat meer, alles moet wel kloppen.” De consument is wat verwender geworden, en ook gewend geraakt aan kwalitatieve promotiecampagnes, zegt Vermeend.

Anders dan anders

Joël Paesens (26) is een van de bedenkers van F_AKE Events. F_AKE Events organiseert technofeesten waar “echte ravemuziek” gedraaid wordt. Paesens: “Ik heb zelf een filmachtergrond die goed van pas kwam bij de marketing van onze evenementen. Dat heeft wel het verschil gemaakt.” Met de video’s die ze maken over hun feesten kunnen ze goed uitstralen welke sfeer er tijdens hun feesten hangt.  

Marc de Groot studeert Rechtsgeleerdheid en gaf in april een groot feest omdat het zijn  vijfde jaar in Groningen was. “Het was echt fantastisch”, vertelt hij lachend. Het idee om een lustrumfestival te organiseren ter ere van hemzelf begon als grap, maar werd steeds groter en echter. “Het was veel meer dan ik van te voren had verwacht. De dag van tevoren ging het opeens heel hard met de kaartverkoop, en op de dag zelf waren alle 500 tickets uitverkocht.”

De Groot verzamelde drie bestuurs- en vijftien commissiegenoten om zich heen en heeft met hen ruim een half jaar gewerkt aan zijn festival ‘Grootheidswaanzin’. Het organiseren heeft hem veel werk gekost. In de derde tentamenperiode besloot hij al zijn tentamens niet te maken en later te herkansen, omdat het gewoon te druk was. “Maar het was het zeker waard.” De Groot vond het heel leuk om een eigen festival te organiseren en heeft er veel plezier uit gehaald, maar zou het niet gauw opnieuw doen. “Het was natuurlijk best wel een uit de hand gelopen grap, en ik wil ook graag mijn studie afmaken.”

De Groot denkt dat er in Groningen nog wel ruimte is voor een soort festival georganiseerd voor en door studenten, waar de organisatoren dan aan het einde van het jaar het stokje kunnen doorgeven, als een soort KEI-week. “Qua bestuurs- en verenigingsleven wordt er natuurlijk heel veel aangeboden hier, maar zoiets mist nog wel.”

Juist de studententijd is de periode om zo’n festival te gaan organiseren volgens Damsma: “Je kent heel veel mensen, zeker als je bij een vereniging zit. Zo kun je er veel mensen naartoe halen.” Het eerste Onder de Pannen-feest trok zo’n 150 bezoekers, vooral vrienden en kennissen. Door mond-tot-mondreclame trok het tweede feest al zo’n 500 feestgangers.

Intiem en persoonlijk

Intimiteit is ook waar Onder de Pannen zich op richt: “Die intimiteit is wat het interessant houdt. Ik vind dat zelf fijner.”  Zij willen het nog kleiner houden, met maximaal 400 tot 500 bezoekers. “De festivals zijn een tikkeltje te hard met veel techno. Wij boeken juist veel disco- en houseartiesten, dat is het gat dat we willen vullen”, vertelt Damsma. Ook Perdok wil iets anders dan alleen maar technofeesten: “Op elk feest in Groningen heb je een podium met techno, geen aankleding. Je kunt niets doen, behalve uitblazen op een bankje om dan weer verder te rammen.” 

Vermeend vindt het goed dat er zoveel verschillende feesten en festivals worden georganiseerd. “Dat is alleen maar goed voor de cultuur. Hoe meer dynamiek daarin, hoe beter.” 

De jonge organisatoren van de feesten zijn het wel met elkaar eens over wat het leukste is van deze bezigheid: “Het is leuk om te organiseren, hoe je zoiets zo vet mogelijk kan maken en welke dj’s erbij passen, maar het leukste is als je staat te kijken en je ziet het publiek losgaan en de mensen genieten”, vertelt Damsma. Perdok denkt er net zo over en Paesens vertelt: “Als je ziet dat mensen het leuk hebben, dan weet je dat je het goed gedaan hebt.”